پُرسون پُرسون، یَواش یَواش، اومدن درِ خونَمون!

محسن سوهانی در یادداشتی بر اهمیت جدی گرفتن «قدرت نرم» برای جذب و متقاعدسازی بدون استفاده از زور و پول تاکید کرد و یکی از مظاهر تحقق این امر را استفاده از «دیپلماسی دیجیتال» دانست؛ - محسن سوهانی در یادداشتی بر اهمیت جدی گرفتن قدرت نرم برای جذب و متقاعدسازی بدون استفاده از زور و پول تاکید کرد و یکی از مظاهر تحقق این امر را استفاده از دیپلماسی دیجیتال دانست؛ آنجایی که سفرای کشورهای خارجی در ایران می توانند با خواندن یک آهنگ یا خوردن آبگوشت و کله پاچه و انتشار تصاویر آن در فضای مجازی یک پل فرهنگی میان دو کشور ایجاد کنند، اما سفرا و رایزنان ایرانی همچنان با تفکر سنتی در چهارچوب های خشک و رسمی رفتار می کنند.

به گزارش ایسنا، این پژوهشگر میان رشته ای و مدیر رادیو نمایش در این یادداشت که در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: پُرسون پُرسون، یَواش یَواش، اومدم درِ خونَتون.

! این تصنیفِ آشنا با صدای کیست؟ یک خواننده نوظهورِ پاپ؟! نه، آقای کیم جون پیو سفیر کره جنوبی در ایران است که با لهجه شیرینش به فارسی آواز می خواند.

روزی روزگاری سفیر، تنها نماینده رسمی و سیاسی یک دولت بود.

آدمی عصا قورت داده و اتوکشیده، اهل جلسات رسمی و بیانیه های خشک.